INCOTERMS (International Commercial Terms) to regulacje standaryzujące warunki wymiany handlowej (umowy sprzedaży, zakupu i transportu towarów), przygotowane przez Międzynarodową Izbę Handlową. Zawarte w Incoterms regulacje określają podział kosztów, obowiązków oraz ryzyka zarówno importera, jak i eksportera. Celem Incoterms jest uniknięcie niepewności wynikającej z różnej interpretacji warunków handlowych w różnych krajach, w tym problemów wynikających z odmienności obyczajów czy tez różnic kulturowych. Reguły Incoterms dzielą się na reguły powszechne, czyli dostępne dla wszystkich środków i gałęzi transportu oraz dostępne jedynie dla transportu morskiego i wodnego, śródlądowego. Do reguł powszechnych należą: EXW, FCA, CPT, CIP, DAP, DPU i DDP. Do reguł dla transportu morskiego i wodnego śródlądowego natomiast: FAS, FOB, CFR i CIF.
Konstrukcja formuł INCOTERMS
Każda formuła składa się z 10 artykułów regulujących następujące wzajemne zobowiązania stron co do:
dostawy towaru i płatności za niego,
licencji, upoważnień i formalności,
umowy przewozu i ubezpieczenia,
dostawy i jej przejęcia,
przejścia ryzyka,
podziału kosztów,
zawiadomień,
dowodu dostawy i dokumentów transportowych,
kontroli, pakowania, znakowania,
innych zobowiązań.
źródło biznes.gov.pl
EXW (Ex Works) – odbiór towaru przez kupującego
EXW nakłada minimalną odpowiedzialność na sprzedającego, który musi jedynie zapakować towar i udostępnić go do odbioru.
Obowiązkiem sprzedającego jest postawienie towaru do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu (magazyn sprzedawcy, zakład produkcyjny itp.).
Obowiązkiem kupującego jest przejęcie ryzyka od tego miejsca oraz poniesienie wszelkich kosztów, w tym kosztów załadunku towaru na środek transportu oraz odprawy.
Ubezpieczenie podlega negocjacji.
FCA (Free Carrier) – towar przekazany kupującemu
Sprzedający dostarcza towary kupującego, w jeden z dwóch sposobów:
gdy oznaczone miejsce jest terenem sprzedającego – towary są dostarczone, gdy są załadowane na środki transportu zorganizowane przez kupującego.
gdy oznaczone miejsce jest innym miejscem – towary uważa się za dostarczone po załadowaniu na środki transportu sprzedającego, gdy dotarły do wyznaczonego miejsca i są gotowe do wyładunku ze środków transportu sprzedającego oraz są w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego.
oraz dokonuje formalności związanych z odprawą w eksporcie
Obowiązkiem kupującego jest przejęcie ryzyka oraz zawarcie umowy przewozu od wyznaczonego miejsca dostawy, a także poinformowanie sprzedającego o nazwie przewoźnika, terminie załadunku oraz rodzaju środka transportu.
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi (od tego miejsca ryzyko ponosi kupujący) oraz zawarcie umowy przewozu do określonego miejsca przeznaczenia i opłacenie jego kosztów. Jeśli podczas tego przewozu wystąpią dodatkowe koszty i opłaty (poza tymi, które wraz z frachtem pokrył sprzedający, zawierając umowę przewozu), to ponosi je kupujący.
W porównaniu z formułą CPT zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony o zawarcie umowy ubezpieczenia od ryzyka utraty lub uszkodzenia towarów przez kupującego, od punktu dostawy do co najmniej punktu przeznaczenia i pokrycie kosztów oraz przekazanie kupującemu dowodu ubezpieczenia, aby mógł on, w przypadku uszkodzenia czy utraty towaru, dochodzić roszczeń od ubezpieczyciela.
Inne obowiązki stron są takie jak w CPT.
DAP (Delivery at Place) – towar dostarczony na miejsce dostawy
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru i postawienie go do dyspozycji kupującego, na środku transportu, gotowego do wyładunku, w określonym miejscu przeznaczenia. Sprzedający ponosi wszelkie ryzyko związane z dostarczeniem towarów do oznaczonego miejsca przeznaczenia lub do uzgodnionego punktu w obrębie tego miejsca. W regule DAP dostawa i przybycie do miejsca przeznaczenia są zatem takie same.
Wyładunek oraz odprawa importowa należą do obowiązków kupującego.
DPU (Delivery at Place Unloaded) – towar dostarczony i wyładowany w miejscu dostawy
Sprzedający dostarcza towar i pozostawia go do dyspozycji kupującego, po wyładunku ze środka transportu, w określonym miejscu. Sprzedający ponosi wszelkie ryzyko związane z dostarczeniem i wyładunkiem towarów w oznaczonym miejscu przeznaczenia.
Dokonanie odprawy w imporcie należy do obowiązków kupującego.
To jedyna reguła wymagająca wyładowania towaru w miejscu dostawy, dlatego sprzedający powinien upewnić się, że jest w stanie zorganizować wyładunek w oznaczonym miejscu.
DDP (Delivered Duty Paid) – towar dostarczony do miejsca dostawy, gotowy do wyładunku. Opłacona odprawa w imporcie
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru do określonego miejsca przeznaczenia oraz postawienie go do dyspozycji kupującego po dokonaniu odprawy importowej, na środku transportu, gotowego do wyładunku.
Sprzedający ponosi wszelkie ryzyko związane z dostarczeniem towarów do oznaczonego miejsca przeznaczenia lub do uzgodnionego punktu w obrębie tego miejsca. W regule DDP dostawa i przybycie do miejsca przeznaczenia są zatem takie sam .
Obowiązkiem kupującego jest wyładunek towaru.
źródło biznes.gov.pl
FAS (Free Alongside Ship) – towar dostarczony wzdłuż burty statku
Sprzedający dostarcza towary do kupującego gdy towary zostają umieszczone wzdłuż burty statku (np.: na nabrzeżu albo barce) wyznaczonego przez kupującego w wybranej dacie oraz porcie załadunku.
Kupujący jest odpowiedzialny za załadunek towaru i wszelkie późniejsze koszty i ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów gdy towary znajdują się wzdłuż burty statku.
FOB (Free on Board) – towar dostarczony na pokład statku
Jeden z najczęściej stosowanych Incoterms, należący do tak zwanej Grupy F, charakteryzującej się tym, iż sprzedający ponosi koszty i odpowiedzialność wyłącznie do momentu przekazania towaru przewoźnikowi.
W przypadku transportu drogą morską za moment przekazania towaru przewoźnikowi uznaje się dostarczenie na statek w porcie załadunku.
FOB jest niezwykle podobny do FAS, jednak w tym przypadku kosztem sprzedawcy jest również załadunek towaru.
Kupujący ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i poinformować sprzedającego o nazwie statku oraz miejscu załadunku i wybranej dacie dostawy do portu.
CFR (Cost and Freight) towar dostarczony na pokład statku
Sprzedawca ponosi koszty transportu towaru oraz dokonuje odprawy celnej.
Po dostarczeniu towaru na statek dostawa zostaje uznana za zrealizowaną.
Ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów przechodzi na kupującego, gdy towary znajdują się na pokładzie statku, w taki sposób, że uznaje się, iż sprzedający wywiązał się ze swojego obowiązku dostarczenia towarów, bez względu na to, czy towary rzeczywiście dotrą do miejsca przeznaczenia w dobrym stanie, w podanej ilości lub czy w ogóle. W tej regule sprzedający nie ma, wobec kupującego, obowiązku ubezpieczenia towaru: zaleca się zatem kupującemu nabycie dla siebie ubezpieczenia.
CIF (Insurance and Freight) – ubezpieczony towar dostarczony na pokład statku
Incoterms należący do tak zwanej Grupy C, gdzie sprzedawca organizuje i opłaca transport do portu, wskazanego przez kupującego.
Sprzedawca ubezpiecza (z portu załadunku do, co najmniej, portu przeznaczenia) i dostarcza towar odprawiony do eksportu, załadowany na pokład statku.
Ryzyko przechodzi ze sprzedającego na kupującego po załadowaniu towarów na statek.
Najczęściej używane reguły Incoterms w transporcie morskim:
EXW – sprzedający jest odpowiedzialny za wystawienie towaru przed magazyn lub na rampę i wówczas kończy się jego odpowiedzialność. W praktyce dodatkowo ładuje i zabezpiecza towar w kontenerze oraz odprawia towar.
FCA – sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru przewoźnikowi lub w wyznaczone przez sprzedającego miejsce (magazyn konsolidacyjny) oraz dokonuje odprawy celnej w eksporcie. Kupujący ponosi ryzyko oraz koszty transportu od wyznaczonego miejsca dostawy.
FOB – sprzedający musi dostarczyć na własny koszt kontener do portu załadunku. Ponosi również koszty odprawy celnej, THC, dokumentacyjne, VGM. Odbiorca ma kontrolę nad ładunkiem od portu załadunku, a w przypadku LCL zna koszty jakie poniesie przy odbiorze towaru.
CIF – załadowca ponosi koszty oraz ryzyko do portu przeznaczenia i ubezpiecza towar. W przypadku odbiorcy nie ma żadnego wpływu na transport a w przypadku LCL nie zna kosztów jakie poniesie przy odbiorze towaru.
DAP – Sprzedający ponosi wszystkie koszty wraz z dostawą do magazyny kupującego. Jedynym obowiązkiem kupującego jest dokonanie odprawy celnej na własny koszt.
DDP – Sprzedający ponosi wszystkie koszty związane z dostawą do magazynu kupującego. Dodatkowo dokonuje odprawy celnej na rzecz kupującego i płaci należne cło. Kupujący opłaca jedynie VAT, który musi rozliczyć w deklaracji podatkowej.
By continuing to browse the site you are agreeing to our use of cookies.
